Nagiso -Matsumoto

We starten de dag redelijk vroeg met een echt en mooi gevarieerd Japans ontbijt. Vandaag is er wel plek in het luxe hotel. Bij binnenkomst moeten de schoenen weer uit net als gister in het hotel; men loopt hier op blote  voeten. De "eetkamertjes" zijn luxer en een soort van privé cabines. Met schuifdeuren in tegenstelling tot de schotten gister. Om een uur of 8 werd ik niet alleen gewekt door m'n alarm, maar ook door de zon. Het is mooi weer en als we de buitendeuren openschuiven kunnen we zowel van de zon als de natuur genieten. We pakken de spullen op. Zowel het bed als onze eigen spulletjes die we naar de auto brengen.

Het ontbijt bestaat onder andere uit een visje (verse rivier vis), een bord met vele soorten fruit en salade, kleine bakjes groente en rijst. Rijst hoort erbij, net als de verse Japanse thee. En hoe kan ik de soep nu vergeten 

Na het ontbijt rijden we naar Tsumago-juku, een dorpje iets verderop. Van daaruit gaan we een half uurtje met de bus die ons naar het beginpunt van onze wandeling brengt. We gaan vanmorgen een wandeling van zo'n 8 km maken (zie afbeelding van afgelegde route). 

De bus brengt ons naar het beginpunt van de wandeling in Otsumago. We wandelen (een deel van de) historische Nakasen-do road.

We starten in een toeristisch dorpje met vele winkeltjes met snuisterijen. Langzamerhand verlaten we de bewoonde wereld en komen we uit in het bos. Het enige geluid dat we horen is het stromend water van beekjes. We horen geen vogels of andere beesten. Af en toe wordt de rust verstoord door het geluid van een bel. Maar dat doen we of zelf of de medewandelaars. Er staan her en der namelijk waarschuwingsbordjes voor beren. En er hangt dan een bel. Of die er nu is om de beren of afstand te houden of de mensen gerust te stellen is me niet duidelijk. Maar ik weet wel dat ik liever niet een 🐻 tegenkom. We zijn niet compleet in de afgelegen bush-bush, want af en toe komen we een klein koffietentje tegen waar je ook souvenirs kunt kopen. Na zo'n 2,5 km komen we bij een "theehuis" waar we Japanse thee aangeboden krijgen. Daar gaan we dus even naar binnen om van te genieten. Ook zien we hier weer eens een typische Japanse hond waarvan ik de naam even ben vergeten (via internet kom ik erachter dat het een Akita is). Jannie is het ook even kwijt, maar denkt wel gelijk aan de film Hachiko met Richard Gere waar een soortgelijke hond de hoofdrol speelde. Maar dat was een erg grote hond, deze is vrij klein. Een van de mannen biedt ons aan om een foto van ons te maken, dat is een zeldzame gebeurtenis waar we dus geen nee tegen zeggen. De man attendeert ons ook op een foto van een actrice uit Engeland, omdat hij denkt dat Nederland en Engeland hetzelfde is 😀. We herkennen (na even snel surfen op internet) de actrice Joanna Lamond Lumley, bekend van Absolutely Fabulous. En Jannie herinnert zich zelfs dat ze de uitzending gezien heeft waar zij hier was. Grappig. 

We wandelen verder en genieten van de mooie natuur. Onderweg zien we een vrouw stoeien met een heel klein slangetje. Blijkbaar heeft ze er op gestaan. Ik maak nog een fotootje, maar er (b)lijkt nog maar weinig leven in te zitten. Een kilometer verderop zie ik een vergelijkbaar slangetje, maar dan toch wel 2* zo groot, over de weg schieten. Als we het dorpje weer naderen, zien we diverse bassins waar vissen in zwemmen of misschien wel gekweekt worden. Ook zie ik een, voor ons, bijzonder insect van bloem naar bloem vliegen. Hij lijkt wel een beetje op een kolibri, waarvan ik met m'n telefoon (had er niet bij stilgestaan m'n fototoestel op te laden) geprobeerd heb wat foto's te maken. Het blijkt een kolibrievlinder te zijn (pijlstaartvlinder volgens Wout Keulers, collega van Jannie).

We keren terug in het toeristische dorpje waar we wat te eten scoren: een soort van donut met walnootvulling. Warm, vreemd cq bijzonder maar wel lekker. 

Tijd om de auto weer op te zoeken en verder te reizen richting ons hotel op zo'n 120 km afstand van hier. Een deel van de route reden we gister ook, maar dan in tegenovergestelde richting. We hobbelen door tot we in Nagano aankomen. Een grote stad, druk, veel verkeer op de weg, veel winkels en autodealers aan de grote doorgaande weg: Porsche, Lexus, Toyota, Nissan, Subaru, Toyota, Landrover, Volvo, Honda, Mazda, etc.  Voor het eerst zie ik KFC; McDonald's komen we vaker tegen. Links en rechts in de verte  ik bergen. Mijn conclusie: we rijden in een breed dal. Even later komen we ook nog een Peugeot garage en Alfa Romeo garage tegen. Mijn conclusie: Nagano is een hele grote stad. Maar net buiten Nagano, rijden we al weer langs de vele rijstvelden. Een grote tegenstelling met wat we een paar kilometer terug nog zagen.

Het hotel is op zich vrij snel gevonden en van de receptionist krijgen we tekst en uitleg onderweg naar en op de kamer. Alles ziet er mooi en schoon uit. We krijgen een routebeschrijving voor een lokaal restaurant waar we naartoe lopen zodra we de benodigde spullen uit de auto op de kamer hebben gelegd.

Het is inmiddels een uur of 7 en al redelijk donker geworden. In het restaurant zijn we de enige gasten. De tafels zijn Japans en dus laag bij de grond. Maar als we gaan zitten, merken we dat er een vrij diep gat onder de tafel zit. Ideaal, want dan kunnen de benen lekker relaxed onder de tafel, terwijl het wel in Japanse stijl eten is. Het "eten met stokjes" gaat ons steeds beter af. Het smaakt ons ook prima en is zeer betaalbaar. Een "menu" kost nog geen 1000 yen, oftewel nog geen €8 maar dat is exclusief ons drinken natuurlijk.

Als we terugkeren in het hotel, gaat Jannie naar de Onsen. Ik besluit de gok ook maar te wagen. En ik moet zeggen, ik had er geen verwachting van, maar het viel me mee. Sterker nog, het was wel lekker in het warme bad. Als ik de kimono weer aan heb, neem ik even plaats in een massagestoel. Ik snap de Japanse tekst bij de knopjes natuurlijk niet, dus druk ik overal maar op. Resultaat: een complete rugmassage inclusief m'n kuiten. En die kunnen dat wel waarderen na de wandeling van vandaag. Na terugkomst komt Jannie ook vrij snel terug. Tijd om de blog even bij te werken en nog even te gaan Netflixen en vervogens boekje lezen: inmiddels een vast ritueel. 

Morgen gaan we naar Matsumoto Castle en vervolgens richting de Fuji berg op weg naar ons volgende hotel. 

Sayounara!