Op naar Kyoto

Vandaag is de eerste dag dat ik mijn broekspijpen, die tot nu toe in de rugzak waren meegereisd, weer herenig met m'n korte broek. Het is fris als we opstaan, het wordt vandaag een frisse, bewolkte dag. In het oventje maakt Jannie geroosterd brood. Lekker, met jam en een kopje thee. Na het ontbijt checkt Jannie uit en maken we nog een kleine rondgang door het bos, over de camping. 

We steken al vrij snel de tolweg op, op weg naar Yokohama. Het is weer vrij bewolkt en de bewolking hangt heel laag. De kans is zeer klein dat we de Fuji berg te zien zullen krijgen. Na verloop van tijd moet de zonnebril zijn vakantie toch onderbreken: het lukt de zon door het wolkendek heen te breken. 

Als we weer meer bij de kust komen, volgen de vele tunnels elkaar in rap tempo op. Sommigen zijn maar een paar honderd meter lang, anderen een paar kilometer. We stoppen onderweg even voor een bakje koffie bij de Family Mart aan de snelweg. Daar kopen we weer een beker bij de kassa, waarna we zelf koffie kunnen tappen uit een automaat. En wonder boven wonder kom ik mijn favoriete "snoepjes" weer tegen die ik in Thailand ook kocht: gedroogde zoet/zure pruim. Voor mij een traktatie. Ik koop, omdat ik er moeilijk aan kan komen gelijk nog 3 zakjes nadat ik van de eerste geproefd heb zodat ik zeker weet dat dit de juiat zijn.

We vervolgen onze weg en de laatste 14 km is het file rijden. We tanken de auto af en leveren hem in. Het is even na 12 u In totaal hebben we met de auto 756 km afgelegd. Tijd om naar het station te wandelen voor het vervolg van de reis.

Op Google Maps toets ik ons hotel in Kioto in. En dan krijgen we in detail te zien waar we langs moeten lopen, op welk perron we moeten zijn en hoe laat de treinen vertrekken. Jannie geeft aan dat we niet met alle hoge snelheidstreinen mogen reizen, dus zoeken we de juiste. We kopen nog iets voor de lunch in de trein: Jannie een Japanse lunchbox (bento box), ik sandwich met een soort van hamburger.

Op het perron moeten we klaar gaan staan bij een nummer van een wagon die géén gereserveerde plaatsen kent. Het instappen gaat daarmee heel vlotjes. Na even zoeken, vinden we een plek waar we naast elkaar kunnen zitten. De reis naar Kioto, een kleine 350 km verderop, gaat met enkele tussenstops op diverse stations, ongeveer 2 uren duren 🚀. Daar kunnen we niet tegenaan rijden met de auto 😀

De reis gaat dan ook zeer voorspoedig. De hoogste door mij waargenomen snelheid is 282 km/h. Zie foto's.

Bij aankomst in Kioto moeten we overstappen naar de lokale trein. Dat is maar één minuut of 5 rijden en dan nog eens 5 minuten lopen. Dat heeft Jannie weer goed uitgezocht 👍Het is net even na half 5 als we bij het hotel aankomen. De wandeling vanaf het station was niet geheel droog  maar ik vond de paraplu overbodig om uit de koffer te halen. Jannie haalt hem wel uit de rugzak. De gastheer, Tommy komen we later achter, komt ons buiten op straat al tegen en zegt dat we vanaf 5 uur kunnen inchecken. Kwestie van een kopje koffie drinken en even kletsen met een Fransoos die ook komt inchecken. 

Even na 5 uur krijgen we tekst en uitleg over het ontbijt, de douche, het gratis drinken en drank, waarna Tommy ons voor gaat naar onze kamer. Vanavond slapen we weer Japans, oftewel "op de grond". Ik ga wat relaxen (m'n hoofdpijn proberen kwijt te raken) terwijl Jannie zich verder verdiept in de mooie plekjes van Kioto. In de trein was ze er al mee bezig gegaan, terwijl ik zat te Netflixen; lazy me 🤗 Als ze een beeld heeft van wat we de komende 2 dagen allemaal kunnen ondernemen, gaan we op pad. Het is de bedoeling even bij een verlichtte tempel te gaan kijken en wat te gaan eten.

We gaan even aan de wandel en bezoeken de tempel die met licht beschenen wordt. We zijn de enige bezoekers. Vervolgens lopen we terug en gaan heel bijzonder uit eten. We kopen een ticket bij een machine en doen wat het stel voor ons ook doet, want we kunnen het Japans helaas nog steeds niet lezen 😉 We gaan eten van de lopende band, oftewel wij zitten aan een tafeltje en dan komt het eten voorbij gezet. We hebben een menukaart waar ook deels in het Engels staat wat je kunt eten. Met behulp van een schermpje kun je dan (ook) iets kiezen en even later komt het "aangescheurd" op de lopende band op een schoteltje. Deze dien je zelf, nadat je het lekkers hebt genuttigd, in een soort van glijbaan te plaatsen om je tafel opgeruimd te houden. We drukken vrolijk op diverse knoppen en laten het ons goed smaken. Het heeft op die manier wel iets van all-you-can-eat, want de gemiddelde sushi kost slechts 100 yen. Ik bestel zelf een schaaltje patat en een toetje: in totaal goed voor 5 bordjes sushi qua bedrag. Als we uitgegeten zijn, geven we aan dat we willen afrekenen. Binnen enkele seconden staat er een ober aan de tafel die de totale schuld op een (soort van) rekenmachine toont. We rekenen af en hebben maar liefst voor 1500 yen gegeten. Oftewel, nog geen €12,50 voor 2 personen.

We wandelen terug naar ons hotel waar we binnen enkele minuten al aankomen. Het is (bijna) tijd om te gaan slapen. Eerst de reislog even afronden, wat foto's uploaden en dan op naar dromenland. 

Sayounara!