Dag 14 - Drielandenpunt Myanmar, Laos, Thailand

Het is nu vrijdag 22 juli. Als ik wakker wordt ziet het weer er redelijk uit. Het is droog en de zon heeft zich nog verstopt achter de bewolking.

Ik lees de reacties op onze reisverslagen weer even door. Het is leuk om te lezen dat jullie een beetje mee kunnen genieten door de indruk die jullie van de reisverslagen en foto's krijgen.

Vandaag gaan wij op pad naar het drielandenpunt van Myanmar, Laos en Thailand. Daarvoor zullen wij eerst langs de grens met Myanmar rijden om vervolgens richting Laos te gaan. We maken daarvoor dus een lusje van West naar Oost. Maar niet voordat we ontbeten hebben. Het is zeer rustig in het restaurant. Misschien omdat wij vrij laat zijn. We zijn zelfs de enigen die aan het ontbijten zijn. Sanne en ik ontbijten vrij Westers met toast en ei. Jannie eet, net als ze al vaker heeft gedaan als ontbijt, rijst en groente. En natuurlijk genieten we van het verse fruit.

We gaan op pad en zullen eerst een stukje terug rijden om de witte tempel te kunnen bezoeken. Het is een nu druk, heel druk. Maar we kunnen alles nu wel van dichtbij bekijken. En we kunnen de tempel in. Die ziet er mooi uit, natuurlijk staat er een Boedabeeld. En er zijn vele muurschilderingen. Het is zelfs zo modern gemaakt dat ook Elvis is afgebeeld. En Superman. En...de Minions. Ik vraag me af waarom men met de tijd is meegegaan. Na het bezoek aan de tempel keren we weer om en gaan naar het Noorden. We volgen de hoofdweg voor lange tijd en passeren diverse stadjes.

We buigen van de hoofdweg af en gaan via een binnenweg de bergen in. We stoppen bij de tuinen van Mae Fua Luang om die te bewonderen. Dat zijn de tuinen van de koninklijke villa (zomerresidentie) die zich daar ook bevind. De villa is gebouwd in 1988 en was oorspronkelijk de zomerresidentie van de moeder van de vrouw van koning Rama IX (met dank aan Wikipedia).

Er staan, omdat het hier aardig toeristisch is ook vele lokale mensen met diverse kraampjes met kruiden en vruchten en zo. Alles in de omgeving hoort bij Doi Tung, wat staat voor platte berg.

In dit gebied ed zijn ook 2 zogenaamde pagodas, die van "Wat Phra Dhat Doi Tung" die we ook zullen aandoen als we de weg vervolgen. Maar eerst gaan we een kopje koffie drinken. Als we even later naar de pagodas rijden wordt het steeds mistiger, maar we weten het te vinden. We zitten op 1800 meter. En om bij de pagodas te komen, moeten we eerst nog vele treden beklimmen. Hoeveel treden het zijn weet ik niet, maar ik schat enkele honderden. Naast de pagodas is er ook een tempel te zien. En er zijn natuurlijk Boehda beelden te bewonderen. Het is hier weer heerlijk rustig. Misschien door het weer, misschien omdat het vrij afgelegen ligt. Op de terugweg tel ik de treden en het blijken er slechts 189 te zijn.

We gaan weer verder en rijden lange tijd langs de grens met Myanmar. En zo passeren we regelmatig de grens. Eén keer komen we ook langs een check-point waar militairen staan. Die werpen een korte blik op ons, zonder de palen te vragen oog checken, waarnaa we door mogen rijden. Het begint steeds meer te regenen. De uitzichten zijn mooi, maar omdat het heel regenachtig is, is er dus minder te zien. Zo rijden we verder en wisselen regelmatig tussen Thailand en Myanmar. We eindigen in Mae Sai dat pal aan de grens met Myanmar ligt. Daar parkeren we bij een hotel waar we ook een hapje gaan eten: een verlate lunch zo rond half vier.
Jannie en Sanne zijn bij dat ze hun poncho mee hebben want als ze uitstappen spoelt het enorm. Maar ik heb mazzel, want in no time is het droog. De poncho's kunnen dus weer aan de kant.

Na het eten, dat prima smaakte, stappen we nog even rond in de stad. Het is hier groter en toeristischer dan ik had verwacht zo hoog in het Noorden. Het is ook niet moeilijk om hier nog twee uurtjes rond te stappen. Ik koop een lederen hoesje voor mijn telefoon. Sanne een ring en Jannie niets. Ja doppinda's voor vanavond.

Als we in het hotel bij het drielandenpunt aankomen, is het er rustig. We checken in en Jannie en ik gaan het stadje even verkennen. Het is tegen 7 uur, maar het is er zo goed als uitgestorven. Slechts enkele winkeltjes zijn open, bij de rest zijn de rolluiken gesloten. Morgen bij daglicht ziet het er vast veel levendiger uit.

We gaan bij het restaurant van het hotel eten. Het heet The Border View Restaurant. Nu zien we wel iets, maar ik denk dat je bij daglicht een heel mooi uitzicht hebt op Myanmar en Laos. Op een bord je staan de afstanden naar diverse steden. En natuurlijk ook naar Myanmar (0,1 km) en Laos (0,3 km). Zie ook de foto.
Morgen gaan we (weer) op pad naar het Westen voor het vervolg van onze auto trip.