Dagje Tokio

Als we het hotel verlaten is een paraplu geen overbodige luxe. Jannie was zo slim er van huis eentje mee te nemen vanwege de weersvoorspellingen de eerste dagen. Bij het hotel staan ze in bosjes klaar, dus we kunnen droog over komen naar de plek waar we willen ontbijten. Voor we op pad gaan, haal ik toch nog maar even m'n trui, want de regen maakt het fris terwijl het toch zo'n 22 graden is.

Op straat overheerst het beeld van paraplu's en die van mannen in pak met witte blouses. Als we bij het restaurant aankomen waar we willen gaan ontbijten is het inmiddels 11 uur geweest. De breakfast-set is dus niet meer verkrijgbaar. Maar wel ander lekkers. Onze nodige nachtrust is dus iets te lang geweest aangezien we het klokje rond hebben geslapen: van 10 tot 10. Als het goed is zijn we inmiddels dus goed uitgerust en kunnen we het ritme gaan oppakken.

Na het ontbijt gaan we al wandelend op pad. De paraplu is helaas geen overbodige luxe. We bezoeken een tempel en wandelen verder door kleine gezellige maar soms ook ongezellige straatjes. We komen uit in een hoofdstraat waar lichtreclame je probeert te verleiden de diverse winkels in te gaan. Het valt me op dat er zeer vele winkels zijn die een soort van poppen verkopen die op stripfiguren of iets dergelijks lijken. Voor ons totaal onbekend, maar de Japanners zijn er blijkbaar wijs mee. Ook zijn er diverse winkels (zie foto's) waar je je kunt verkleden als een Nanny of hoe ze het maar mogen noemen. Iets wat ik me niet goed kan voorstellen, maar de Japanners vinden het blijkbaar leuk. MaidCafe & Theater staat ook op de borden. Of je zelf dan verkleed gaat als Maid of dat de verklede Maids je gezelschap komen houden, is ons niet duidelijk. Maar we gaan het ook niet uitvogelen. We wandelen verder. 

We zwerven door wat straatjes voor we koers zetten naar een restaurantje voor een verlate lunch. We zitten in een oud station, waar de sporen boven ons nog gebruikt worden. In de kleine ruimtes die aaneengeschakeld zijn door een lange corridor, zitten diverse kleine winkeltjes. Zo ook het restaurantje waar wij lunchen. 

De lunch is bijna een heel kunstwerk (zie foto's) waarbij Jannie kiest voor de zalm, ik (natuurlijk) voor het vlees dat een soort van gehaktbal cq tartaar (b)lijkt te zijn. Die smaakt heerlijk, net als de soep al heeft die een aparte smaak. De uitdaging ligt in het eten van de rijst met chopsticks. Dit lukt gedeeltelijk, maar de theelepel van de Italianen naast ons maakt het me een stuk gemakkelijker 😋

We vervolgen onze weg en gaan op zoek naar het station waar we met de trein 2 stations verder rijden. Daar bezoeken we het Tokyo National Museum (lekker warm en droog 😀). Mijn mening: interessant, maar niet bijzonder, maar dat zegt waarschijnlijk meer over mijn interesse dan over het museum zelf. Na ons bezoekje pakken we de paraplu's er weer bij zoals we de gehele dag al gedaan hebben. 

Het is bijna half 7, maar al aardig donker. We gaan in het park bij Park Side Café even een bakkie doen bij een klein gezellig restaurantje waarbij ik de tijd neem de blog even bij te werken met de foto's van vandaag. Ook schrijf ik verder over onze belevenissen. Jannie werkt haar mail even bij. Zo combineren we het aangename met het nuttige. We zijn dan ook blij met onze portable-WiFi apparaatje dat we voor 2 weken gehuurd hebben. Dat geeft ons de vrijheid om op de telefoon allerlei zaken uit te zoeken. En contact te houden met de mensen in Nederland.

We gaan weer terug met de trein naar het centrum. De avond draagt bij aan de sfeer van alle neon verlichting. We lopen voor de grap een soort van speelhal in. Het lawaai is oorverdovend. De speelautomaten tonen een fantasy wereld waar ze zich volledig in uitleven. Voor een indruk: zie het filmpje.

We zien ook allerlei dametjes/meisjes in een soort van Mickey Mousse kleertjes met schort (maids) die de mensen proberen naar binnen te lokken. We besluiten dat eens van dichtbij te gaan bewonderen en gaan naar "Maidreamin". De lift brengt ons naar de 3e verdieping waar een klein "restaurantje" is met allerlei schattige meisjes in maid-outfit. De kleur roze overheerst. Ze noemen het zelf een droomwereld en er zijn vele (zaken)mannen die onder het genot van drank de grootste lol hebben. Het is een soort van tijdelijke escape naar een droomwereld. Er zijn allerlei menu's waar je op de foto kunt met de maids. Ook zijn er "live-shows". Alles om even in de droomwereld te leven. De meisjes hebben hele hoge stemmetjes en proberen iedereen mee te laten doen met hun gekkigheid. Wij houden het bij onze biertjes.

Als we na een klein uurtje weer op straat staan, zien we overal en nergens "maids" die mensen uitnodigen binnen te komen. Wij maken nog een kleine wandeling door de avonddrukte voor we terugkeren naar het hotel. Nog even een bezoekje aan de 7eleven en dan op naar de kamer. Waarschijnlijk nog een beetje internetten, boek lezen en/of filmpje kijken voor we gaan slapen. Morgen verlaten we Tokio en gaan we in Yokohama onze auto ophalen waar we de komende dagen mee op pad zullen gaan: een klein rondje door Japan. Wordt vervolgd....