Dag 15 - dag 3 selfdrive door Mae Salong gebergte

Toen ik vannacht wakjer werd regende het aardig, maar vanmorgen is het weer droog. Het is wel redelijk bewolkt, maar de heuvels van Laos zijn zichtbaar vanaf de hotelkamer. Er is ook al enige bedrijvigheid op de rivier. Voor ons is het tijd om te gaan ontbijten.

Voor het eerst hebben we geen lopend buffet, maar worden we aan tafel bediend. We kunnen kiezen uit Continental, American of Asian breakfast. En daarbinnen zijn er ook weer keuzen.
Vanaf de ontbijttafel hebben we beter zicht naar de buurlanden dan gister en we zien dat de bewolking laag tussen de groene heuvels hangt. Het is rustig: naast ons zijn er nog 2 andere stellen aan het ontbijten.

Voor we op pad gaan, downloaden we de zaterdageditie van de Leeuwarder Courant zodat we die later (offline) op ons gemak kunnen lezen. Jannie doet dat op haar iPad, ik op mijn telefoon die ik voor alles gebruik: internetten, foto's voor het reisverslag maken, navigeren, krant lezen en aan het verslag werken. En natuurlijk voor het zoeken van enkele nieuwe spelletjes.

Het is een uur of 11 als we op pad gaan. Het regent nog zachtjes maart daar hebben we geen last van. We starten de dag met opium. Oftewel een bezoek aan het nabijgelegen Hall of Opium. We mogen geen foto's maken wordt ons gezegd. Jammer. We starten met 2 trappen, maar dan... gaan we de berg in via een blauw verlichte tunnel van wel 100 meter waar mystieke muziek klinkt. De wanden zijn versierd met beelden. We komen uit in een grote hal en daar kunnen we weer naar buiten kijken. Er is een groot bord met tekst en uitleg over de papaver plant waarvan er wel zo'n 250 soorten blijken te bestaan. In het auditorium wordt een film getoond over de gouden driehoek en de relatie met opium. Opium is gestart als medicijn maar werd later meer geteeld als drugs. Een rondgang door het museum vertelt het verhaal van opium door de eeuwen heen. Een verhaal van wereldhandel, oorlogen en onderdrukking. En dat alles vanwege een plantje.

We vervolgen onze weg en volgen de Mekong rivier gedurende een kilometer of tien voor we het binnenland weer ingaan. Deze omgeving was niet heel toeristisch en ook niet heel druk. Misschien vanwege het seizoen. Of het feit dat we wel heel Noordelijk zitten.

We rijden richting Mae Chan over een 6-baansweg. Maar het is hier super rustig, dus hij lijkt overbodig in zijn omvang. Het landschap blijft vlak en er zijn diverse rijstvelden.

Na Mae Chan wordt de weg gewoon 2-baans. Het wordt gelijk ook heuvelachtiger en veel groener. Het is nog steeds bewolkt. De zon laat zich niet zien en het is ongeveer 26 graden, bijna fris.

Op de hoofdweg nemen we een afslag naar een klein bergdorpje. Het wordt nog heuvelachtiger en we klimmen zo, via af en toe zeer stijle stukken, naar 1150 meter hoogte. In Mae Salong aangekomen blijkt de markt een ochtendmarkt te zijn. Die is dus al af.

We zijn nog niet uitgestapt en direct worden we "belaagd" door kleine oude vrouwtjes met souvenirs: kettingen van zilver. Deze dames zijn zeer opdringerig, ze blijven proberen ons wat te verkopen. Zonder succes want we zijn niet geïnteresseerd.

We vervolgen onze weg en tegen 5 uur komen we aan bij het Baansuan Resort. Ook hier is het rustig. We zitten in een klein huisje, pal aan de rivier. Ook zitten we maar een paar kilometer van Myanmar. De rivier die aan ons voorbij stroomt komt daar vandaan.

We besluiten het dorpje Tha Ton, dat aan de overkant van de rivier ligt, in te lopen. Het is een klein authentiek dorpje. Er zijn een paar hotelletjes en aan de hoofdstraat zijn een aantal winkeltjes. Ik vraag me af waarom de reisorganisatie verzonnen heeft ons hier te laten overnachten. Straks de beschrijving nog maar even lezen wat hier te doen is.

Bij Jackson, een klein gezellig tentje met groot terras, gaan we wat drinken. En ik bestel een mandje met patat voor ons drieën voor de lekkere trek. We slenteren nog even door het stadje en lopen terug naar het Resort.

Bij het huisje aangekomen maken settelen we ons op de kamer om even te relaxen.

We gaan eten in het stadje. Daar hebben we een leuk klein tentje gezien waar op straat gekokkereld wordt. Het eten is simpel, maar smaakt heerlijk. Jannie en ik eten noodles met groente en varkensvlees in sojasaus. Sanne kiest voor rijst met varkensvlees in een andere saus. Zoals gezegd, heerlijk eten. En ook nog voor weinig. Met z'n drieën zijn we nu,in totaal 150 Baht kwijt. Omgerekend nog net geen €4. Voor dat bedrag kun je in de grote stad ook op straat eten als je geluk hebt. Maar dan betaal je dit per persoon.

Terug bij het resort gaan we even lekker in de tuin nagenieten met een drankje. En we maken allen volop gebruik van de Wi-Fi. Sanne om spelletjes te doen, Jannie om haar mail te lezen en ik rond het verslag van vandaag af.

Morgen moeten we op tijd ontbijten, want dat is slechts tot 9 uur mogelijk. Maar dat is niet erg, want we hebben een lange dag voor de boeg waarin we veel kilometers maken en ongetwijfeld veel zullen zien.